Satu perkara yang boleh dianggap istimewa tentang buku ini adalah ia ditulis oleh seorang sasterawan negara dan yang kedua beliau adalah antara orang yang rapat dengan P.Ramlee semenjak muda sehinggalah ke akhir hayatnya. Menguatkan lagi kisah-kisah yang ada di dalam buku ini adalah kenyataan penulis bahawa beliau adalah antara orang yang dipercayai oleh P.Ramlee serta edisi awal Kisah Hidup P.Ramlee yang bertulisan Jawi dan kemudiannya Rumi, yang berdarkan siri tulisan penulis di dalam majalah Gelanggang Filem telahpun dibaca oleh seniman agung tersebut. Justeru sebagai pembaca kita akan dapat meyakini tentang fakta atau kenyataan yang tertulis di dalam buku ini.
Seperti tulis penulis di awal buku, P.Ramlee tidak banyak berkisah tentang dirinya. Dengan para wartawan beliau lebih suka bercerita tentang kariernya. Justeru kisah beliau hanya 'terkeluar' kadang-kadang semasa beliau berbicara. Begitu juga dengan kehidupan silam bapanya yang berasal dari Aceh juga tidak diketahui dengan mendalam. Walaupun penulis menganggap ia antara kesusahan bagi mendapatkan kisah tentang P.Ramlee, namun hamba melihat beliau telah berjaya menyusun buku ini dengan baik sekali. Terus terang hamba nyatakan bahawa kebanyakan kisah yang hamba baca di dalam buku ini tidak pernah hamba baca atau dengar ditempat lain. Membaca buku ini ternyata menimbulkan keterujaan kepada hamba disebabkan fakta-fakta baru ini.
Boleh hamba katakan bahawa buku ini adalah kisah suka duka P.Ramlee, bahkan mungkin lebih banyak dukanya berbanding suka. Namun kedukaan seniman agung ini tidak diperlihatkan kepada khalayak. Beliau lebih banyak menyimpannya sendiri. Belioau sendiri walaupun berada di dalam kesukaran tetap mahu membahagiakan orang yang berada di sekelilingnya.
Kisah-kisah awal P.Ramlee sebelum berhijrah ke Singapura juga sudah cukup menimbulkan keterujaan. Kenakalan, kesungguhan dalam bidang muzik, penciptaan lagu Azizah dan misteri di sebalik nama tersebut sehinggalah pertemuan dengan BS Rajhans yang merupakan satu turning point buat P.Ramlee untuk mula mencipta nama di persada seni tanah air.
Hamba ingatkan sikap sombong artis ini hanya terjadi sekitar20-30 tahun lalu sahaja. Rupanya sebelum merdeka lagi segelintir yang bergelar anak seni ini juga ada yang bersikap sombong. Ini boleh dilihat pada minggu-minggu awal P.Ramlee berada di Singapura apabila beliau dan sahabat yang datang bersama beliau berasa umpama disisihkan. Kadang-kadang apabila beliau cuba duduk dengan satu kelompok di warung makan, mereka satu persatu akan bangun meninggalkan beliau. Maklumlah beliau ketika itu masih bukan lagi siapa siapa.
Kita mungkin merasakan sebaik sahaja P.Ramlee telah mula berlakon daripada satu filem ke satu filem kehidupan beliau agak baik. Tetapi sebaik sahaja tamat kontrak kali pertama beliau dengan Malay Film Productions, iaitu selepas filem Takdir Ilahi, P.Ramlee berada dalam kesusahan buat seketika. Penulis telah memaparkan akan kesusahan tersebut serta dengan sahabat mana yang beliau susah bersama-sama. Ketika kesusahan itu kadang-kadang beliau dapat peluang bekerja di Bangsawan dengan upah 60 sen sehari. Upah itupun dibahagi dua dengan sahabatnya, Hamdi menjadikan hanya 30 sen seorang.
Seperti yang hamba nyatakan di awal tadi, melalui buku ini kita lebih merasai kedukaan dan penderitaan yang dihadapi oleh seniman agung ini. Buku-buku lain mungkin banyak memaparkan tentang filem dan kegemilangan hidup beliau, tetapi membaca buku ini membuatkan hamba merasa simpati dengan apa yang telah berlaku kepada P.Ramlee. Tidak kiralah kedukaan itu disebabkan kemiskinan, masalah rumah tangga, sengketa dengan kawan-kawan, ditipu, masalah dalam perjalanan karier dan bermacam lagi, hamba lihat personaliti ini cukup tabah. Walaupun beliau susah tetapi beliau masih tetap mahu mengutamakan orang lain. Jarang yang meminta pertolongan dengan P.Ramlee pulang dengan tangan kosong.
Buku ini merupakan satu dokumen berharga tentang seniman negara. Ia harus dibaca oleh semua masyarakat khususnya para peminat almarhum.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan