Semasa peristiwa amok Prebet Adam berlaku, umur hamba baru 12 tahun. Namun hamba ketahui peristiwa itu melalui akhbar dan siaran berita televisyen. Ada laporan yang menyifatkan amokan itu sebagai amokan Rambo. Peristiwa itu telah menimbulkan pelbagai teka-teki di kalangan masyarakat sehingga ada yang mengaitkan sebab tercetusnya peristiwa tersebut sebagai pembalasan dendam di atas kematian adik Prebet Adam yang dipukul seorang sultan sehingga mati.
Buku ini telah merungkai segala-galanya. Ia adalah satu buku pengakuan yang akan merungkai segala kekusutan orang ramai. Ini memandangkan penulis mendapat bahannya daripada sumber nombor satu - orang yang mengamuk itu sendiri! Tentunya ia lebih berharga daripada maklumat ketiga sama ada daripada laporan akhbar, polis, mahkamah apatah lagi daripada mulut orang ramai. Penulis ada menyebut tentang kesukarannya untuk mendapat penerbit bagi buku ini sehinggalah pihak DuBook bersedia untuk menerbitkannya. Hamba percaya mungkin penerbit berkenaan takut atau merasakan kisah ini tiada nilai ataupun tidak mempunyai pasaran. Amatlah rugi bagi penerbit-penerbit berkenaan memandangkan maklumat yang ada di dalam buku ini adalah amat bernilai. Apatah lagi ia ditulis oleh seorang wartawan ternama yang tidak perlu diragui tahap penulisannya serta kebolehdapatan sumbernya. Yang penting buku ini laku keras!!
Hamba percaya buku ini akan mendatangkan simpati pembaca kepada insan yang bernama Adam ini. Hidup beliau seumpama tidak pernah memperolehi kebahagiaan. daripada zaman hidup susah semasa kecil, penderitaan yang dihadapi di dalam kem tentera, penjara, hospital mental dan terus menderita walaupun telah lepas bebas daripada penjara. Tekanan yang dihadapi oleh Adam semasa di kem tentera telah menjadi asbab besar peristiwa amok ini. Ragging yang berlaku di mana-mana kem tentera bukanlah satu perkara baru. Dan yang berlaku kepada Adam dan rakan-rakannya bukan sahaja penderaan jiwa bahkan hingga ke tahap yang memalukan dan menjatuhkan maruah diri sebagai seorang manusia dan Muslim. Tidak perlu hamba catatkan di sini apa penderaan yang beliau hadapi kerana hamba sendiri merasa jijik dengan apa yang telah berlaku. Orang-orang yang mendera Adam pada hari ini telahpun memasuki usia tua mereka. Hamba tidak tahu apakah mereka merasa sesal dengan apa yang telah mereka lakukan. Apakah ragging keterlaluan seperti itu masih lagi berlaku sehingga hari ini di kem-kem tentera. Apakah berbaloi mendera orang untuk melahirkan seorang perwira negara. Tidak cukupkah dengan latihan keras yang dijalani sehingga perlu ditambah dengan deraan yang menjatuhkan maruah.
Apa yang dihadapi Adam semasa di Hospital Bahagia juga bagi hamba tidak jauh bezanya dengan apa yang dihadapi semasa di kem tentera. Hamba ingatkan 'hukuman' berkenaan hanya biasa ditemui di dalam filem barat, tetapi rupanya turut berlaku di negara kita. Tapi itu adalah 'hukuman' lebih 20 tahun yang lalu. Tidak pasti apakah pesakit yang membuat hal masih lagi di dera sepertimana yang diceritakan oleh Adam. Yalah, kalau seminggu anda diikat di atas katil; dengan berak, kencing dan makan di atasnya selama itu, tidakkah ia mendera mental. Bukankah hospital berkenaan bertujuan untuk memulihkan mental? Kalau anda rasakan itu teruk, sila baca 'solitary confinement' yang beliau lalui!!
Walaupun telah bebas setelah 3 tahun di Penjara Pudu dan 10 di hospital ia bukanlah menjanjikan kehidupan yang bahagia buat Adam. Kekecewaan pertama sebaik bebas adalah mengetahui bahawa tunang beliau telahpun berkahwin dan mempunyai anak. Masyarakat pula tidak dapat menerima beliau. Segala perli, umpat dan keji membuatkan beliau berasa terasing. Tiada yang mahu memberikan pekerjaan kepada bekas pesakit mental yang juga bekas banduan. Kerana itu beliau berjinak kembali dengan dadah (bahkan sehingga buku ini ditulis beliau masih lagi menjadi seorang penagih tegar). Kerana itu beliau pernah juga dimasukkan kembali ke penjara serta disebat. Namun begitu di hati kecilnya tetap mempunyai naluri kebaikan, mahu meninggalkan perkara berkenaan serta menemui Tuhan dalam keadaan yang diredhai-Nya.
Buku ini bukan sahaja memuatkan pengakuan first hand daripada Prebet Adam bahkan juga temubual daripada beberapa individu yang terlibat seperti Datuk Abdul Ghani Abdullah, yang ketika itu memegang jawatan Asisten Panglima Operasi Tentera Darat dengan pangkat Brigadier Jeneral - individu yang berjaya memujuk Adam untuk menyerah, Tan Sri Zaman Khan, yang ketika itu merupakan Pengarah Keselamatan Dalam Negeri dan Ketenteraman Awam - individu yang turut berada semasa kejadian, Tan Sri Muhammad Shafee Abdullah - individu yang mewakili Adam secara percuma. Terdapat juga laporan pakar psikiatri, penghakiman mahkamah (Ada sedikit kesilapan pada mukasurat 142, ayat yang berbunyi 'Tertuduh menyerahkan sepucuk senapang M16 dan dua buah majalah kepada Jeneral tersebut'. Ini terjemahan bulat-bulat daripada bahasa Inggeris. Magazine di sini bukanlah majalah sebaliknya kelopak peluru. - ini buku cetakan kedua September 2017), keratan akhbar kejadian serta beberapa gambar terkini Adam. Satu yang hamba puji ketika itu adalah tolak ansur polis yang membenarkan tentera terlibat sama untuk memujuk Adam. Ini kerana ketika itu terdapat pegawai polis yang tidak gemar pihak tentera campur tangan, maklumlah dah umpama tradisi dahulu kedua perkhidmatan ini tidak sebulu. Buat apalah tak sebulu, kau orang bukannya berkhidmat dengan kerajaan yang berbeza. Namun hikmah pengelibatan tentera inilah yang membuatkan Adam mahu menyerah.
Walaupun mempunyai sifat yang keras dan suka memberontak, Adam cukup berminat dengan kerjayanya sebagai seorang tentera. Dalam tentera beliau cukup berdisiplin serta bersungguh-sungguh dalam latihan. Beliau merupakan antara penembak handalan di kem. Namun manusia juga yang menjahanamkan orang sebegini. Orang yang menjahanamkan beliau mungkin hidup bahagia hari ini. Tetapi Adam masih lagi menderita. Hamba rasa anda yang mendera Adam perlu melutut memohon maaf kepada beliau, anda perlu pulihkan beliau daripada dadah dan anda perlu sara kehidupan beliau sehingga nafas yang terakhir!!
Tiada ulasan:
Catat Ulasan